Clayton Da Silva (Independent Presbyterian Church in Brasil)
Diana Erdélyi (Hungarian Reformed Church)
Hilary Hagar (Presbyterian Church of Canada)
Hefin Jones (Union of Welsh Independants)
Annabell Lallaram-Kelawan (Presbyterian Church in Trinidad and Tobago)
Hong Jung Lee (Presbyterian Church in Korea)
Coutinho Maravilhoso Moma (Evangelical Congregational Church in Angola)
Veronica Muchiri (Presbyterian Church of East Africa)
J. Herbert Nelson (Presbyterian Church (USA))
Tibonge Ng‘ambi (Presbyterian Church in Zambia)
Hannah North (Presbyterian Church Aoteara New Zeland)
Claudio Pasquet (Waldensian Church)
Khid-arn Prawate (Church of Christ in Thailand)
Milciades Pua (Presbyterian Church of Colombia)
Mary Ekinde Salle (Presbyterian Church Cameroon)
Susan Thomas (Church of South India)
Prezydentem WCRC na najbliższe siedem lat została libańska pastor Najla Kassab (National Evangelical Synod of Syria and Lebanon). Podkreślenia wymaga fakt, że nigdy jeszcze Komitet Wykonawczy nie był tak zbalansowany jeśli chodzi o pochodzenie, płeć i status kościelny (ordynowany/świecki).
Zgromadzenie Generalne to, oczywiście, nie tylko sprawy administacyjne czy głosowania nad dokumentami. Uczestnicy mieli też okazję posłuchać Jürgena Moltmanna i młodych teologów reformowanych, uczestników Global Institute of Theology (GIT), imprezy towarzyszącej Zgromadzeniu generalnemu.
Za całą wspólnotą kościołów reformowanych dziesięć dni intensywnych zajęć - dni, które w założeniu miały dać asumpt do odnowy. Decyzje zostały podjęte, wiele zostało powiedziane - pozostaje pytanie, w jaki sposób przełoży się to na życie Kościołów członkowskich. Na odpowiedź przyjdzie nam jednak poczekać, co najmniej do następnego Zgromadzenia Generalnego, czyli kolejne siedem lat; na razie pozostaje nam powtórzyć: Żywy Boże, odnów i przemień nas.